Oké ik waag een kansje al vind ik hem niet geslaagd T_T
__
Kichi staarde naar haar spiegelbeeld. Haar ogen gleden langzaam over haar spiegelbeeld zoekend naar iets wat beter kon. Het meisje kon niets vinden wat verbeterd kon worden. Alles leek er goed uit te zien, haar schooluniform was netjes en haar haar wou voor de eerste keer in maanden weer goed zitten. Opgelucht verliet ze haar huis, nu wist ze zeker dat niemand haar kon pesten. Kichi stapte op de fiets en staarde naar de blauwe lucht. Kichi hoopte vurig dat haar nieuwe klas haar beter beviel. Dat zij beter beviel. Geen jongens die zich gedraagde als kleuters en haar steeds probeerde uit te dagen. Het meisje voelde zich bevrijd van een last die ze elke dag moest verduren. Eindelijk trokken haar mondhoeken omhoog tot een hoopvolle glimlach, dit moest haar dag worden.
Lopend door de gangen was de lach alweer verdwenen. Nerveus stopte ze voor de deur. Toen ze bij school was aangekomen had ze haar oude klasgenoten nog gezien. De meisjes met wie ze op zich wel goed had kunnen opschieten keken haar niet eens aan. Een paar jongens joelde nog naar haar en een stel andere meisjes trokken nog verwaande blikken. Weer, weer wisten die gasten haar humeur te verpesten en om te laten slaan in een donderwolk.
Nu stond ze voor de deur van haar nieuwe klas. Een nieuwe kans die de leraren haar gegeven hadden. Deze moest ze grijpen, ze kon toch niet voor eeuwig weg blijven rennen? Met klamme handen duwde ze de deur open. Een vrouwelijke docent stopte met praten. Ze glimlachte vriendelijk. Wat zekerder liep Kichi het lokaal binnen, maar die zekerheid verdween alweer toen ze alle stuurse gezichten zag. Haar blik werd getrokken door de docent die vroeg haarzelf voor te stellen. Snel knikte ze en keek een beetje angstig de klas in. 'Ik ben Kichi.' Sprak ze, tot nu toe ging alles goed. Hopelijk verging de rest van de dag ook zo.