Your Fate
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  ZoekenZoeken  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 OK, what happend here? Leave me out. NOW!

Ga naar beneden 
4 plaatsers
AuteurBericht
Blue

Blue


Aantal berichten : 64

Character sheet
Leeftijd: Real: 67 | Looks: 17
Ras: Weerwolf
Lover: I've never been loved before, what's it like?

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimevr apr 15, 2011 1:52 am

De zon stond hoog aan de hemel terwijl er verder geen wolkje te bekennen was tegen de strakblauwe lucht. De hele week was het al uitzonderlijk goed geweest voor de tijd van het jaar, maar vandaag sloeg alles. De stralen die naar beneden kwamen verwarmde alles, van de stenen waarop je liep tot je lichaam zelf. Maar de temperatuur was nog niet zo hoog gestegen dat het onuitstaanbaar werd. Nee, het was weer om van te genieten. Eindelijk, na die verdomt lange winter. De winter was lang en extreem koud geweest. Veel dieren die 24/7 buiten leefde hadden de kou ook niet overleefd als hun baasjes hen niet binnen hadden gelaten. Daarnaast was alles heel grauw en donker geweest, met dikke lagen sneeuw en amper zon. Dat er wezens bestonden die wél van de winter konden genieten waren voor de meeste ondenkelijk, of ze wouden gewoon niet van hun bestaan willen weten. Dat waren meestal de naïeve mensen, die helemaal niets van het leven wist en stomweg achter de massa aanliepen. Ze zouden zich doodschrikken als ze beter wisten. En toch hielden diegene die de geheimen wel kende, die meestal voor zich. Wie zou hun geloven? Waarschijnlijk niemand totdat diegene daadwerkelijk zelf zo'n wezen tegen het lijf zou lopen. Als Blue niet in de benarde situatie had gezeten zoals ze nu zat had ze ongetwijfeld hard gelachen en juist de confrontatie met de onwetende aangaan, om zodra die met hun verhaal naar buiten kwamen, hen voor gek te verklaren. Maar op dit moment was het daar absoluut niet de tijd voor, haar hoofd werd volledig door geheel wat anders in beslag genomen. Luid grommend gleed haar bovenlip omhoog en was haar scherpe gebit fel afstekend tegen het heldere licht te zien. Blue's nekharen stonden volledig overeind terwijl haar ogen vol woede op de mensen gericht waren. Als blikken konden doden zou er een aardig grote stapel voor de kennel hebben gelegen. Hoe ze erin terecht was gekomen was weer een verhaal op zich, maar ze was er nu absoluut niet blij mee. Het enige waar ze aan kon denken was dat ze eruit wou. Ze moest vrij kunnen bewegen, in de stille en donkere steegjes van de stad.

Het was een koude winterdag geweest aan het eind van de lange periode van koud en nat weer. De gehele winter had ze prima voor zichzelf kunnen zorgen, zonder dat andere haar opmerkten en doorhadden. Ze kon haar leven leiden zoals ze dat altijd had gedaan. De kussentjes van haar poten lieten een duidelijk spoor achter van waar ze gelopen had., maar gek was het gitzwarte beest niet. Haar blauw/paarsachtige ogen hadden een felle opslag waardoor het ook echt leek alsof ze met verstand de wereld in keek. Toch had niemand dit ooit gezien, nooit had ze zich opengesteld voor een mens. En al helemaal niet richting de andere wezens. Op de desbetreffende dag liep ze in een vlotte draf over de laatste paar centimeter sneeuw die op de tegels lag, op de wegen was alle sneeuw al weggereden. Zoals altijd stonden haar oren overeind, oplettend en als het moest agressief uitvallend naar mensen die te dichtbij kwamen. Toch had er een opvallend glimlachje op haar snuit gelegen. Want in haar gedachten was ze zoals altijd druk bezig geweest plannen te ontwikkelen om de nachtwezens uit te lokken op openbare plaatsen. Zeker school was een voor de hand liggende plaats om haar ideeën in praktijk te brengen. Wat de mensen niet wisten was dat er vele wenzens bij elkaar kwamen op school, Blue was absoluut niet de enige. Ze had zo diep in haar gedachten gezeten dat ze de mens met net te laat opmerkte. Luid grommend gooide ze zich overeind, met haar klauwen uithalen in zijn richting. Maar voor ze hem bereikt had zat ze verstrikt in een net. Met haar tanden knagend en met haar nagels klauwend had ze geprobeerd zich een uitweg te banen. Eenmaal op vier poten zette ze het op een rennen richting de beschutting van de bomen. Maar het was te laat geweest.
Toen Blue langzaam en beetje bij beetje weer bijkwam lag ze in een kennel.


De spijlen waren te dik om doorheen te kagen en de spleten te smal voor haar lichaam, voor haar beide lichamen. Maar wat zouden de mensen opkijken als ze ineens een vrouw zouden vinden in een hok waar een felle diepzwarte teef hoorde te zitten. Mokkend trok ze zich 's avonds terug in de donkerste hoek om de volgende ochtend luid blaffend en grommend vooraan te staan, om naar iedereen uit te halen die te dicht in haar buurt kwam. Wanneer kwam er nu eens een kind die haar zielig vond..? Dan zou ze het mooi op een lopen kunnen zetten.

[Open]
Terug naar boven Ga naar beneden
Yara

Yara


Aantal berichten : 5

Character sheet
Leeftijd: 16.
Ras: Weerwolf
Lover: --

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimevr apr 15, 2011 5:19 am

Yara zat in haar hok. Ze lag, beduusd keek ze om haar heen. Wat was er gebeurd gisteren? Een ding weet ze nog wel ze is gevangen genomen door de mensen. Opeens hoorde Yara iets naast haar in een ander hok. Ze keek door de tralies heen en zag meteen dat dat een mens was, een weerwolf. Ze was zo anders dan wolven. Yara draaide haar lijf naar haar toe en knikte daarna zei ze: ''Jij ook gevangen?'' Ze zij het in dieren taal, die dieren begrepen toch niks van haar. Yara keek even rond de spijlen waren te hard om kapot te bijten, en ze stonden te dicht op elkaar om eruit te ontsnappen met beide lichamen niet. Ze was een weerwolf, ze kon hier niet zomaar weer een mens worden dat zeker niet.

[Sorry voor kortheid.]
Terug naar boven Ga naar beneden
Nalisa

Nalisa


Aantal berichten : 5

Character sheet
Leeftijd: 16
Ras: Mens
Lover: Zal ik hem ooit vinden?

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimevr apr 15, 2011 10:42 pm

Rustige liep Nalisa door de kennel waar verschillende staarthonden en katten in de kooien zaten. Nalisa was pas naar hier verhuis en kenden nog niet zo veel mensen. Maar haar vader had andere werk gevonden hier. Nalisa was er eigenlijke niet echt blij mee ze wou gewoon in Miami blijven daar waar haar vrienden waren. Maar nou kon ze weer opnieuw beginnen nieuwe school en al, Gelukkige dat ze hier wel al kon werken. Wat van haar vader en moeder kreeg ze al lang niks meer ze moest het allemaal zelf doen. Ze hield veel van dieren en had soms best medeleden met de diertje die hier zaten sommige waren gedumpt door hun eigenaar ergens buiten in de kou. Andere konden niet meer voor hun dieren zorgen en moesten ze afstaan aan de kennel. Hoe je het ook bekeek er zat altijd wel een sombere verhaal aan. En de eigenaar was er ook meestal wel kapot van als ze voor hun eigen huisdier niet meer kon zorgen. Maar Nalisa wist dat het beter voor hun huisdier was en voor de eigenaar zelf. Ze hadden vandaag twee nieuwe honden er bij gekregen waarschijnlijke zwerf honden wat ze waren ergens gevonden. Hier en daar ververste ze het water bij verschillende kooien en gaf ze de katten en honden wat liefde. Toen Nalisa bij de kooien kwam viel haar meteen de zwarte teef. Nalisa bekeek de twee prachtbeesten vanaf een afstandje, het waren twee teefjes. Maar het waren geen honden, Nalisa zag meteen dat het twee wolven waren? Of ze waren voor een deel wolf en voor een deel hond. Nalisa schudde haar hoofd wie weet het kon allemaal. En ze hurkte valk voor de twee kooien naar en keek met een vriendelijke blik naar de twee. Ze zag geen halsband dus ze waren van niemand, mischien dat ze er een mocht hebben haar vader had haar tenslottle een hond beloofd. Voor de verhuising maar die belooftde was hij nog niet na gekomen.

(lol dit is niks vergelijken met de post van Blue Razz )
Terug naar boven Ga naar beneden
Blue

Blue


Aantal berichten : 64

Character sheet
Leeftijd: Real: 67 | Looks: 17
Ras: Weerwolf
Lover: I've never been loved before, what's it like?

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimeza apr 16, 2011 11:02 pm

[Oke.. Nalisa's post is voor mij oke. Je hebt gewoon zelf je stuk tekst verzonnen en er zit genoeg in om op te reageren. Echter baal ik wel echt van Yara's post. Deze is voor mij eigenlijk té kort.. dus als je niet langer kunt of dat lastig vind is het misschien een beter idee om niet op zo'n lang topic als de mijne te reageren.. Want ik steek er wel veel tijd in en wil eigenlijk een vergelijkbaar antwoord terug. Daarnaast doe je simpelweg precies mij na..]

Met de dag werd de frustratie erger en erger, waardoor haar felle houding ook steeds verder toenam en ze zich alleen maar heviger ging verzetten. Ze zat al te lang in de veel te kleine kooi opgesloten. Het ontging de wezens in de kennels naast haar ook absoluut niet dat ze maar beter uit haar buurt konden blijven. Voor je het wist sloeg ze haar scherpe klauw in hun richting. Mede werd haar slechte humeur gevoed doordat haar trek steeds meer richting honger ging. Blue weigeder simpelweg om de vieze, droge hondenbrokken te eten. Ze voelde zich er bij defenietie veel te goed voor. Veel liever griste ze een konijn of kip weg bij de domme mensen die die beesten 's avonds door hun tuinen lieten lopen. In haar menselijke vorm was het geen probleem voor de lenige en snelle Blue om over een schutting te klimmen, zich bijna geluidsloos te verplaatsen en er daarna met haar avondmaal vandoor te gaan. Op school at ze dan ook amper. Echter was er daar niemand die het opviel omdat ze zich zo opstelde richting anderen dat deze haar met rust lieten. En dat was voor hun eigen bestwil alleen maar beter ook. Niet alle hokken in de kennel waren gevuld. Zo had ze aan haar linkerkant geen beest zitten, maar rechts zat iemand zoals zij. Niet dat blue die als soortgenoot erkende. Niemand was gelijk aan haar. De enige reactie die ze gaf op het beest naast haar was een felle, afstotende blik en een luide grom waarbij haar bovenlip zich oprolde en de rij scherpe tanden lieten zien. Wat dacht het mormel naast haar wel? Dat die haar zomaar lastig kon vallen met stomme vragen terwijl ze prima kon zien dat ze hier opgesloten zat en hier absoluut niet wou zijn. Vervolgens draaide ze zich resoluut om om bij de linkerkant van de tralies te gaan liggen, met haar zwarte kop op haar evenals zwarte voorpoten maar haar ogen waakzaam open. Iedereen kon haar ogen gemakkelijk zijn, de opvallende blauwe kleur ontging je niet zomaar. Terwijl ze daar stilletjes lag, klaar om voor de neus van het eerste en beste mens dat verscheen naar voren te springen en luid grommend klaar te staan voor een aanval, die gehinderd werd door de tralies, kwam langzaam maar zeker het idee opdagen met een ontsnappingsplan. Mensen waren naief, té naief volgens Blue. Je kon ze vanalles vertellen en wijsmaken zonder dat ze doorhadden dat je recht in hun gezicht stond te liegen. Dus wie weet zou ze zich er best uit kunnen lullen. Want wat als ze zich nu wel in haar menselijke vorm veranderde, zodra er geen mens in de buurt was die het kon zien, en hen wijs te maken dat een of ander snotjoch haar in de kooi had geduwd en de hond had meegenomen. Omdat ze het dier zogenaamd niet waard was. Niet dat Blue ooit een huisdier zou nemen, ze was zelf een beest, dus wat moest ze in hemelsnaam met een hond of een kat? De enige dieren die direct in haar buurt waren droegen de naam vlooien en waren alleen maar verschrikkelijk irritant. Maar haar plan om te ontsnappen was nog niet zo gek en op het moment, zo vroeg in de ochtend, was er nog niemand hier. En de verzorgers die voor het eten en drinken zorgde waren allang weer weg.

Op het moment dat ze zich consentreerde op haar lichaam en vorm sloeg er een deur luid open, met het gevolg dat haar ogen openvlogen en haar bovenlip grommend weer omhoog krulde. Waarom kwamen ze altijd op het verkeerde moment? Nog een feit dat beweest dat de mensen dom waren. Kort kneep ze haar ogen dicht, schudde haar kop, en hief deze terwijl ze nog lag. Blue's felle ogen volgde de bruin/rood harige jonge vrouw terwijl die aan het begin van de rij alle hokken rustig afstenterde. Dit was een normaal mens, niet iemand die van vorm veranderde of die bloed zoog, maar een doodnormaal mens die ze ongeveer op 16 jarige leeftijd schatte. Geërgerd zuchtte ze toen het mens naar haar en haar buurvrouw keek, hen opnam. Vanuit haar liggende houding kwam ze overend, grommend en wel en stond met twee passen vlakbij de tralies. Als het meisje te dichtbij kwam zou ze zonder pardon haar smalle snuit tussen de tralies doorduwen om haar kaken eens flink dicht te laten vallen en vervolgens, mits ze iets vast had, flink vast te houden. Dat was iets instinctiefs wat ze van een van de twee rassen waar ze uit bestond mee had gekregen. Voor drie/vierde was ze wolf, de andere een/vierde helft was hond, verwilderde hond wel te verstaan. Maar iemand moest wel heel dichtbij zijn wou ze hen vast kunnen pakken, haar neus was ook geen meters lang. Haar ogen waren strak op het meisje gericht terwijl ze in haar aanvallende houding bleef staan waarbij ze nog steeds luid gromde. Het wezen naast haar kreeg geen aandacht.

[Oops, sorry xD. Weer een hele lange.. Succes ^^]
Terug naar boven Ga naar beneden
Nalisa

Nalisa


Aantal berichten : 5

Character sheet
Leeftijd: 16
Ras: Mens
Lover: Zal ik hem ooit vinden?

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimezo apr 17, 2011 1:37 am

Rustige stond Nalisa vanaf een afstandje naar de zwarte wolvin te kijken ze straalde een soort van dominante uit en ze liet duidelijke merken dat ze met rust gelaten wou worden. Anders zou je een flinke uithaal krijgen zou idee had Nalisa wel maar ze zou wel bijdraaien dat deden ze helemaal. Maar toen de zwarte wolvin op stond en ineens luid begon te gromen en in een aanvallende houding ging staan schrok Nalisa toch wel even ze werd ze er zelfs een beetje bang van. En van schrik deed ze wat haastige een paar stappen achteruit, dit was geen normaal gedrag. Althans dit had ze nog nooit gezien normaal was het een felle grom en een opgetrokken staart en nekharen recht overheid. Maar een aanvallende houding alsof ze een prooi was dat was weer even nieuw voro haar. Maar dit gedrag verontruste Nalisa wel als ze zou deed kreeg ze nooit een nieuwe baasje of baas of bazin en een nieuw huis. Nalisa bekeek de zwarte wolf nog eens goed maar kwam er toch achter dat het een bastaard was een halfbloed. Ze had hier een daar wat trekjes van een wolf maar ook de bouw van een hond en wolf. Het was amper te zien maar als je goed keek en wist waar je op moest letten kon je het toch zien. Nalisa kwam langzaam en met wat aarzelende stappen wat dichterbij en zie met een sussende stem. ‘Rustige maar je bent veilige hier. Rust maar wat uit en eet wat van je voer.’ Nalisa gebaarde met haar kop naar de bak met hondenbrokken en hoorde toen de bel die op de balie stond gaan. Meteen stond Nalisa op om te zien wie het was en roept vriendelijke. ‘Ik kom er zo aan even gedulde.’ Ze richten nog even haar blik op de twee en draaide zich toen om en liep naar de deur en de balie. Er stond een klein jongetje en een oude mevrouw, het jongetje was behoorlijke opgewonden.

Waarschijnlijk mocht hij een hond of kat uitzoeken en was dat zijn moeder. ‘Hoe kan ik u helpen mevrouw en meneer.’ Vroeg ze beleefd en knikte even vriendelijke naar het jongetje. De mevrouw legde uit wat ze kwamen doen en Nalisa knikte en richten even haar aandacht op de jongen. ‘Dus je komt een hond uitzoeken. Nou kom maar mee dan zoeken we er een uit.’ Zei ze met een vriendelijke stem, de jongen knikte opgewonden en de mevrouw knikte goedkeurend. Nalisa ging voorop en hield de deur naar de kennels open. De jongen rende meteen naar de zwarte en die andere wolf toe. Nalisa greep hem zachtjes bij zijn schouders en schudde haar kop. ‘Die zijn nog even niet te koop.’ Zei ze met een wat strenge toon in haar stem, en wees met haar hand naar een stel andere honden. De jongen knikte begrijpend en liep van het hok weg. Nalisa hoorde de mevrouw vragen waarom die nog niet uit te kiezen waren. ‘Die zijn pas hier we moeten nog wat testjes doen en kijken of ze wel gezond zijn.’ Het was voor een deel gelogen, de zwarte leek haar nog niet klaar om bij iemand als huisdier te leven. Laat staan dat de baas nog zo jong is, dat ging zeker niet goed. De vrouw knikte even en liep naar haar zoon toe, die bij wat puppy’s was neergestreken en ze liefdevol over hun hoofd aaiden. De vond ze al een beter keus een golden retriever, Nalisa hurkte naast de jongen naar. ‘Schattige zijn ze he.’ De jongen knikte opgewonden en keek met blij en vrolijke ogen even naar Nalisa en zijn moeder. Nalisa wedde even haar blik af op die zwarte wolf ze had het gevoel alsof er iets niet helemaal klopte. Maar wat wist ze niet het was een soort van voorgevoel. Ze hoorde de mevrouw vragen of hij een golden retriever wou en de jongen knikte. Meteen stond Nalisa op pakte de sleutels van de kooien die naast de deur van de balie hingen aan een spijkertje. En deed de kooi deur open. En liet de jongen een van de puppy’s uitkiezen. Hij koos een reutje met twee kleine bruine vlekjes op zijn oor. Nalisa deed de kooi weer dicht en op slot en liet toen met de mevrouw en de jongen naar de balie om de rest afte handelen. Nadat de vrouw betaalt had en de papieren waren getekend namen ze afscheid en zwaaide Nalisa nog even vrolijk naar de jongen. Toen ze uit het zicht waren tikte Nalisa wat verveeld met haar nagels op de balie en richten haar aandacht weer op de kooi van twee wolven die ze perfect vanaf haar plekje in de gaten kon houden. Verveeld staarde ze naar de twee prachtbeesten en liet even een zuchtje ontsnappen. Het zag er niet naar uit de er iemand kwam of nog ging komen. Nalisa hing de sleutesl weer op de vaste plek en ging weer voor de twee dieren zitten en glimlachte vriendelijk.

(oke gelukkige maar:) hopelijk is deze weer wat beter Smile )
Terug naar boven Ga naar beneden
Taima

Taima


Aantal berichten : 5

Character sheet
Leeftijd: 14 jaar
Ras: Weerwolf
Lover: not

OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitimewo apr 20, 2011 11:07 pm

Haar sneeuwwitte poten bewogen over het gras, haar nagels glinsterde in de zon. Haar snuit was vooruit gestoken, en zo rende er een witte sneeuwpanter, over het gras. Rustig was haar ren, ze was alleen. Niemand in de buurt. Het was rustig vandaag, het leek wel, of ieder weg was. Maar ze waren alleen maar in de stad, niet in het bos. Misschien ging het regenen, hoewel het daar niet op leek. Er stond nog geen wolkje aan de lucht. Het was windstil, en warm. Taima zal wel een duik willen nemen, in de zee. Maar dat was wel een stuk ver weg. En ze kon best hard rennen, niemand hield haar bij. Ook als mens was ze erg vlug, maar je wordt steeds handige overal in. Als je op straat leeft, Taima kon prima schrijven en lezen. Ze gaat gewoon naar school, maar eigenlijk spijbelde ze toch best wel vaak. Maar ieder was er aan gewent, eigenlijk was ze nooit echt zichtbaar op school. Altijd verstopte ze zich ergens, en dan luisterde ze naar de les. Maar geschiedenis sloeg ze altijd over. Een keer had ze ingebroken, in de nacht. Maar het raam stond nog open. En heeft ze huiswerk voor zich zelf meegenomen. Ze wou de gezichten van de juffen en meesters wel eens zien. Toen ze ontdekte dat ze huiswerk miste. Taima ging even wat sneller, nu kon zeker niemand haar bij houden. Ze zweefde bijna, haar poten raakte de grond nauwelijks. Haar snorharen waren tegen haar wangen aangedrukt. Terwijl haar ronde oren, zachtjes bewogen. Was er iemand in de buurt? Stemmen klonken opeens, vlug hield Taima halt. Ze stond in een ruk stil. Ze keek om zich heen, waar kwamen die stemmen vandaan? Opeens zag ze het, ze was weer in de stad. Bij de kennel. Hier was ze nog nooit geweest, ze had geen geld om dieren te kopen. En ze vond het maar zielig. Die dieren in een kooi. Ze ging naar binnen, terwijl ze vergat dat ze nog een sneeuwpanter was. Een schreeuw klonk. En opeens was er een net over haar heen, gespannen. Ze gromde, en probeerde los te komen. Maar het ging niet. Ze werd in een kooi gegooit. En zat naast twee wolven. Die wolven waren ook mensen, ze voelde het aan. Vragend keek Taima naar ze. Hoe kwamen die hier? Er was ook een meisje, ouder dan Taima.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





OK, what happend here? Leave me out. NOW! Empty
BerichtOnderwerp: Re: OK, what happend here? Leave me out. NOW!   OK, what happend here? Leave me out. NOW! Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
OK, what happend here? Leave me out. NOW!
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Your Fate :: Het Westen :: Kennel-
Ga naar: